Këtë do donin ta kishin shqiptarët: një udhëheqëse pa batuta e me Zot në qeverisje
Edi Rama kurrë nuk ka sjellë ndonjë model së cilit do donte t’i ngjante në sukses qeverisës. Jo domosdoshmërshit si emër udhëheqësie, por të paktën si shtet, pra si një vend që del nga mjerimi dhe nis e shkëlqen në zhvillim.
Pas 12 vitesh qeverisje, ligjërimi i tij është përplot batuta, më së shumti fare pa kripë, si ato me burra çyrykë, dhe pra aspak me bilanc, gati një fyerje për popullin që vijon ta votojw edhe pse nën zhgënjim tw qartw prej tij. Sepse, njeriu që vijon të thotë se me qeverisjen e Shqipërisë synon të lërë një emër të mirë, është dënuar të perceptohet si njeriu i një qeverisjeje thellësisht të korruptuar e madje dhe vrasëse shprese për shqiptarët.
Shteti që ai mëtoi se do të ndërtonte, i drejtë e dinjitoz, atë që shqiptarët kurrë s’e kanë patur, nuk po shfaqet as nën qeverisjen e tij, pa asnjë shenjë sendërtimi. Pos kësaj, të gjithë sektorët zhvillimorë janë të diskutueshëm, siç dhe ekonomia, ku si mallkim qëndron një shpopullim i paimagjinueshëm deri dje.
Për ta bërë më të qartë Ramën, po i vëmë përballë një grua, meqë ai i ka dhe më qejf t’u besojë grave përgjegjësi më shumëse burrave.
Ajo është gruaja që e nxorri Singaporin nga mjerimi në mbrothësi, tipikisht ashtu siç do dëshironin shqiptarët për vendin e tyre. Dhe mjaftojnë treguesit e qeverisjes së kësaj gruaje për ta bërë më të qartë dështimin e kryeministrit tonë në 12 vjet qeverisje, paradoksalisht drejt një mamdati tjetër.
Ja ç’raportohet mbi gruan që “rilindi” Singaporin, e cila është Halimah Yacob, presidente muslimane e këtij vendi një vend me më shumë se 300 miliardë dollarë të ardhura kombëtare në vit dhe me vetëm gjashtë milionë banorë.
Singapori ka pasaportën më të fuqishme në botë, të ardhura për frymë prej 85,000 dollarë në vit – rreth 7,000 dollarë në muaj për çdo qytetar.
Ka aeroportin më të mirë në botë dhe një sistem jetese të organizuar, të pastër dhe të drejtë.
Zonja Halimah, me origjinë malajziane dhe jemenase, u diplomua dhe në fillim jetonte bashkë me burrin e saj në një dhomë të vetme. Por zemra dhe vizioni i saj ishin shumë më të mëdhenj se katër mure.
Kur u takua me qeverinë për herë të parë si presidente, ajo tha me përulësi:
“Emri im është Halimah Yacob. Unë jam një shërbëtore e Zotit. I frikësohem Atij dhe bashkë me ata që duan të punojnë për të mirën e njerëzve, do të shërbej me drejtësi.”
Ajo u shpreh:
“Unë jam motra e çdo qytetari të këtij vendi. Shqetësimi im i vetëm është që të përmirësoj jetën e qytetarëve të Singaporit. Asgjë tjetër nuk ka rëndësi për mua.”
Arritjet e saj dhe të qeverisë së saj janë të jashtëzakonshme:
- Të ardhurat e përgjithshme të Singaporit u rritën në dy trilion dollarë.
- Të ardhurat për frymë arritën në 85,000 dollarë në vit.
- Pasaporta e Singaporit është bërë më e fuqishmja në botë.
- Shkalla e papunësisë ra në vetëm 1%.
- Janë realizuar afro 10,000 projekte të mëdha zhvillimore.
- Korrupsioni është ulur në zero.
- Taksat për produktet vendore janë hequr plotësisht.
- Ekonomia ka tepricë prej pesë trilionë dollarësh.
Këto janë vetëm disa nga arritjet e kësaj gruaje, e cila çdo mëngjes e fal namazin e sabahut me punonjësit e saj në një xhami publike në kryeqytet dhe më pas dëgjon drejtpërdrejt problemet e qytetarëve të saj.
Për ndryshim thelbësor nga kryeministri ynë që gjithnjë potencon faktin se fle pak dhe se çdo ditë gdhihet me ndenjën për të përmisuar jetën e popullit të vet, asaj Zoti i ka dhënë sukses, këtij tonit jo. Pse, sepse ajo Zotin e ka në zemër e mendje, ndërsa i yni me gjasë vetëm në gojë.
