Një fragmentizim i fesë në shoqëri – Hoxhë Vladimir Kera

Një ndër defektet thelbësore në kuptimin teologjik është kur krijohet ose – na është imponuar dhe ne e kemi pranuar – një ndasi e rreme, që vendos besimin fetar si të shkëputur nga problemet shoqërore në tërësi. Një ndarje e tillë fragmentarizon si shqetësimin, ashtu edhe ndikimin e forcës kolektive të shoqërisë, deri në asgjësimin e efektit të saj.

Një ndër mekanizmat e kësaj ndarjeje është krijimi i grupimeve të bazuara mbi interesa të ngushta, përmes së cilave shoqëria kontrollohet dhe manipulohet më lehtë. Si pasojë, vëmendja e përgjithshme nuk përqendrohet më në tërësinë e ngjarjeve dhe sfidave që përjeton vendi, por zhvendoset tek interesat personale. Kjo qasje, nga këndvështrimi fetar, është jo e drejtë, sepse parimi themelor fetar është: kur interesi personal përplaset me interesin e përgjithshëm, përparësi i jepet këtij të fundit, qoftë edhe në dëm të vetvetes.

Në modelin tonë si besimtarë, nuk është e pranueshme që problemet e shoqërisë të mos i konsiderojmë si problemet tona. Është pikërisht kjo ndarje emocionale e shpirtërore ajo që përbën handikapin. A mund të ekzistojë një problem në shoqërinë tonë që për besimtarët të mos jetë problem?

Nëse po, atëherë jemi larg nga thelbi i thirrjes që feja jonë na bën si myslimanë. Kur një besimtar qoftë edhe një klerik e shikon të mirën e fesë vetëm në realizimin e objektivave të tij personale apo të një komuniteti të ngushtë, pa u shqetësuar për dëmet që i kanosen shoqërisë në tërësi, atëherë rrezikojmë të përsërisim një rast të njohur në literaturën fetare: Kur engjëjt u urdhëruan të shkatërrojnë një popull, ata thanë: “O Zot, në mesin e tyre është një besimtar!” Dhe Zoti u përgjigj: “Me atë filloni.”

Hoxhë Vladimir Kera